In die tijd werd ik ook lid van het Sint Jorisgilde in Berlicum en daar leerde ik Guus van Buuren kennen. Iedereen kent Guus, dé fietsenmaker van Berlicum. Guus en ik kregen een relatie en samen kregen we onze zoon Luuk. Toen Luuk twee jaar was, kreeg ik heel onverwachts een herseninfarct waardoor ik thuis kwam te zitten. Door hard te knokken ben ik gekomen waar ik nu ben. Mijn lichamelijke beperking zal ik altijd houden maar geestelijk ben ik helemaal in orde. Mijn beperking is voor de Gestelse VVD nooit een probleem geweest. Sterker nog, de Gestelse Liberalen vinden het heel normaal dat iedereen volksvertegenwoordiger moet kunnen zijn. En daar ben ik, met heel mijn liberale hart, heel blij mee. Vanuit mijn ervaring met de WMO kan ik me voor de VVD inzetten op de maatschappelijke portefeuille.
Ik wil me daarnaast vooral inzetten voor alle ondernemers in
onze mooie gemeente Sint-Michielsgestel. Zeker in de coronatijd zijn wij als ondernemers,
vooral met een winkel of met horeca, gebaat bij soepele regels. Zodat we onze
klanten van dienst kunnen zijn en bovendien zelfstandig ons brood kunnen
blijven verdienen. Ondernemers verdienen die ruimte. Dat is gezond voor de
lokale economie en die levert werkgelegenheid op.
Ik vind het super leuk dat mensen om mij heen het waarderen dat ik de politiek ben ingegaan. Ze vragen mij wel één ding: “blijf alsjeblieft jezelf.” Dat zal ik zeker doen. Dus komen jullie mij ergens tegen waar ze de Snollebollekes op hebben staan, dan ga ik gewoon van links, naar rechts. Dat is duidelijk mijn guilty pleasure. Ook dat is het mooie van de VVD, de vrijheid om te zijn wie je bent. Uiteindelijk zijn we gewoon een lokale liberale partij met lokale mensen die lokaal voetballen, bij het gilde zitten, lokaal hun boterham verdienen en met zijn allen de lokale samenleving willen verbeteren.
En als laatste wil ik nog zeggen: “de gemeente is van ons
allemaal dus laten we hem samen beter maken”. Stem 16 maart aanstaande, stem
verstandig, stem VVD!